φρυγίνδα

ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «παιδιᾱς εἶδος διὰ κυάμων».

[ΕΤΥΜΟΛ. < φρύγω + επιρρμ. κατάλ. -ινδα (πρβλ. βασιλ-ίνδα)].